Verwachtingen
Er was een tijd dat ik dacht dat ik het goed deed. Ik draaide mee in het spel van vergaderingen, KPI’s, deadlines en strategische jaarplannen. Ik wist wat er van me verwacht werd als manager: duidelijk zijn, besluiten nemen, mensen meenemen. Ik had het geleerd, gezien, en tot op zekere hoogte zelfs bewonderd. Maar ergens bleef iets wringen.
Dat ‘ergens’ bleek precies daar te liggen waar ik zelf niet wilde kijken. Want onder die ogenschijnlijke competentie en controle bevond zich een andere realiteit. Een innerlijke wereld vol twijfel, aanpassing, onuitgesproken gevoelens en automatische reacties. Pas toen ik dieper begon te luisteren – niet naar de buitenwereld, maar naar wat ik zelf wist en voelde – begon het echte werk. Onder de lijn, daar waar ik mezelf tegenkwam.
Ik merkte hoe vaak ik eigenlijk onder de lijn functioneerde. In spanning, in bewijsdrang, in het vermijden van confrontatie of juist het forceren van verandering. Niet omdat ik onkundig was, maar omdat ik mezelf onbewust had aangeleerd om bepaalde delen van mezelf te onderdrukken. Kwetsbaarheid bijvoorbeeld. Of intuïtie. Of het ongemak van ‘niet weten’. Alles wat in de leiderschapscontext waar ik in werkte nauwelijks ruimte kreeg, liet ik ook in mijzelf nauwelijks toe.
En toch – daar begon het pas echt.
De beweging van onder de lijn naar boven de lijn is geen lineaire weg omhoog. Het is een innerlijke reis. Geen trucje, geen methode, geen snelle mindset-shift. Het vraagt moed om af te dalen. Om je eigen aannames onder ogen te zien. Om te voelen wat je niet wilde voelen. En om te erkennen dat je daar nog iets te leren hebt. Juist als leider. Juist als mens.
Toen ik mijn boek schreef, werd me nog duidelijker hoe universeel deze reis is. Niet alleen in mij, maar in zoveel anderen die ik mocht begeleiden. Leiders die vastlopen in systemen die bovenal ‘resultaat’ willen. Teams die terugvallen in patronen die ooit helpend waren, maar nu remmend werken. Mensen die diep van binnen voelen dat er iets anders klopt – maar nog niet weten wat of hoe.
Van Onder de Lijn naar Boven de Lijn is dus geen handleiding voor beter leiderschap. Het is een uitnodiging. Om jezelf als leider opnieuw onder ogen te komen. Om het systeem waar je deel van uitmaakt met mildheid en scherpte te bevragen. En om die ene beweging te maken die werkelijk verschil maakt: terug naar jezelf. Naar dat wat je voelt, weet en kunt worden.
Want precies daar begint leiderschap.
Niet bij de ander.
Niet bij het systeem.
Maar bij jezelf.
Onder de lijn.
Reflectievraag
Wat in jou vraagt eigenlijk allang om aandacht – maar krijgt die (nog) niet in je leiderschap?
Reactie plaatsen
Reacties