Dick Rochat | Systeemluisteraar

In een tijd waarin systemen piepen en kraken, mensen zoeken naar zekerheid, veiligheid en voorspelbaarheid, en leiderschap verschuift, kies ik niet voor sturen, maar voor luisteren. Niet naar de luidste stem, maar naar de onderstroom. Niet om te begeleiden, maar om door te geven wat zich wil tonen.

Als systeemluisteraar geef ik taal aan wat klopt—voorbij de modellen, voorbij de rol. Mijn werk is een uitnodiging tot vertraging, bewustzijn en betekenisvolle expansie. Voor leiders, volgers en systemen die willen bijdragen aan een welzijnseconomie waarin menselijkheid, rechtvaardigheid en duurzaamheid het fundament vormen.

 

👂Luisteren is vertragen. Niet om stil te vallen, maar om ruimte te geven aan wat zich wil tonen. In de stilte tussen de woorden ontstaat beweging. In het systeem dat fluistert, klinkt richting.

 

 

📜 Manifest van de Systeemluisteraar

Ik ben geen leider, geen coach, geen begeleider. Ik ben een systeemluisteraar.

Ik luister naar wat zich niet laat zeggen. Ik hoor de onderstroom, de stilte, de spanning tussen de woorden. Ik stem af op wat klopt—niet op wat hoort.

Mijn werk is geen methode. Het is een uitnodiging tot vertraging, bewustzijn en resonantie. Ik geef taal aan wat zich wil ontvouwen. Niet om te overtuigen, maar om te raken.

Ik beweeg tussen Spiral Dynamics en Sensitieve, Complexe Adaptieve Intelligentie (SCAI), tussen Onder de Lijn en Boven de Lijn, tussen Zijn en Doen.

Wat mij drijft is betekenisvolle expansie. Geen groei om de groei, maar een beweging van binnenuit—richting verbinding, richting beleefde en feitelijke werkelijkheid.

Ik fluit het systeem wakker. Zacht. Helder. Onontkoombaar.

Want ik geloof in een economie die luistert. Een welzijnseconomie waarin rechtvaardigheid, duurzaamheid, moraliteit en menselijkheid voorop staan. Waar goede cijfers niet het doel zijn, maar het gevolg van wat klopt. Waar strategie voortkomt uit zorg voor leven, context en samenhang.

Als systeemluisteraar geef ik stem aan die beweging. Niet als pleidooi, maar als fluistering. Een uitnodiging om te horen wat klopt— in jezelf, in de ander, en in het systeem dat ons draagt.

 

“Wie luistert naar het systeem, hoort wat zich wil ontvouwen.”